Merhum dedem Necmettin Artuğ’un henüz 18 yaşında kaleme aldığı bu şiiri; canım cananım dostum Oğuzcan’ı kaybettikten sonra okuduğumda bana, onu hatırlattı. Tekrar tekrar okudum ve her okuyuşumda, her mısrada Oğuzcan’ın yokluğu yüreğimi dağladı. Onun bize emaneti olan Fantas(an)tik’te onu anmanın ruhumda açtığı yara ile satırlarıma son verirken sözü 74 yıl öncesinden gelen acımın tercümanına bırakıyorum.
Bilge Artuğ
Bu Gün
Necmettin Artuğ
Aşkınla seven’i kün oldum bugün
Bir mecnun’i divane oldum bugün
Cemalinle çektim ben derdi elem
Gamzem sulanır çeşmim ağlar bugün
Nasıl gülsün yüzün gönüller ayrı
Bigâneydim bi’ mekân oldum bugün
Çeşmim ağlar artık asüman gibi
Hicranım arttı da cuş oldum bugün
Görmüştüm o yâri sanki bir peri
Vaktinde açılmış seher gülleri
Bana haram oldu yârin illeri
Cananımdan cüda ben oldum bugün
3 Aralık 1949 – Erzurum
Dostum, can yoldaşım Oğuzcan, cananımdan cüda ben oldum gittiğin gün…
