Sonsuzluk gelip geçti içimden ama ben ölmedim.
Sürgün edildim ıssız ovalara, yüce dağlara.
Toprağa, suya mahkûm edildim.
Ölüm üfleyince nefesini yüzüme,
İncindim, inceldim, sessiz kaldım ama o kadar.
Şimdi her kıtada ateşim yanar.
Kimin gücü kime yeterse o haklıdır, bu birinci yasa.
Ama ben yasaları hiç sevmedim, sevemedim.
Boyun eğmedim mevsimlere, isyansa isyan.
Ok yaptım, yay yaptım, at eyerledim.
Zaman seçer alacağını, benden de aldı ama o kadar.
Şimdi ateşim denizlerde de yanar.
Sonsuzluk silmiş beni defterinden, bunu nerden bilirdim?
Gökyüzünden okurdum kaderimi, belki sudan.
Toprak kazıdım, taş dizdim, piramit bezedim,
Yıldızlara kement attım uzaktan,
Terk edilmişim dünyaya yalnızım, terk eden kadar.
Şimdi kavuşsak neye yarar?